Een paar eerste indrukken

Lieve allemaal,
Ja joh, alweer een berichtje van mij. Op het moment zit ik veilig en wel achter de computer op het camp! Yes na lange wegen toch echt veilig aangekomen!
Eerst de vlucht naar Amerika. Super weer dat opstijgen! Helemaal geweldig, dat wil ik nog wel vaker doen ;) Heerlijk dat grove geschut. Net als de bassen bij de
Bazuin.(kun je,je nu een voorstelling geven Maris? =p)
Het was zooo'n mooi vliegtuig!! We gingen heen met de bus en moesten met een trapje instappen. Groot vliegveld! Het was echt luxe. Lag een kleedje,kussentje,oogmasker etc klaar voor gebruik en we hadden een eigen tvtje waar we van alles mee konden. (films kijken, series, muziek luisteren) Ook kregen we een complete maaltijd met een overheerlijk toetje! Voordat we de lucht in gingen begon een vrouw ineens heftig te bidden. Ik vond het haast eng worden. Een andere vrouw begon net zo heftig te duimen en er verschenen wat meer angstige blikken. Stiekem begon ik ook maar even een schietgebedje op te noemen :P
Het landen ging ook goed. Ik had alleen wat last van mijn oren.
Vliegtuigen lijken trouwens net op de NS want ook dit vliegtuig vertrok weer bijna een half uur later.
En toen stonden we dan ineens op Amerikaans grondgebied. Yes,yes,yes! Toen stond Men en mij een avontuur te wachten. We moesten weer door de douane en deze was heel streng. Er werden allerlei vragen gesteld en ze wilden haast in detail weten wat ik allemaal wel ga doen in Amerika. Mandy was voor mij en zij had een belangrijk formulier uit haar paspoort gehaald. Ze had in NL nog nagevraagd of dit belangrijk was, maar na navraag gedaan te hebben was dat niet erg. Maar in Amerika begonnen ze enorm moeilijk te doen. Ik stond nog bij die andere vent en ineens was Mandy verdwenen met die andere vent. Ik had al in de gaten dat het niet goed zat met haar paspoort, maar ik wist niet waar ze was. Ik vragen aan die vent die mij hielp en die zei dat ze naar een apart 'kamertje' was gegaan. Ik ben toen een klein stukje doorgelopen om op haar te wachten. Ik dacht; die komt er zo wel weer aan! Niet dus :O Ik maar wachten en wachten en wachten en op mijn horloge kijken en wachten. Ondertussen spraken mensen mij aan of ik hield hen staande of ze nou eindelijk eens wisten waar Mandy was etc. Onze koffers lagen beneden op ons te wachten, maar ik was bang dat als ik naar beneden zou gaan ik Mandy mis zou lopen. Ik zag het hele rampscenario al voor me. Mirjam hopeloos alone in the big apple. Ik had ook geen mobiel mee (dus yas ik weet nu niet wat je gestuurd hebt :'() dus ik zou mandy op geen mogelijkheid kunnen bereiken.
Na bijna een uur gewacht te hebben kwam Mandy gelukkig aanlopen! Ze mag nu 30 dagen in de VS blijven en voor die tijd moet het papier aangekomen zijn, anders moet ze het land verlaten. Nou dit gaat wel goedkomen!
Maar wat was ik blij om weer samen te zijn!!!!! Dat was even een minder puntje ;)
Daarna n og naar het hostel! Het was inmiddels al half 12 geweest en we moesten ook nog een taxi staande houden. Ik was al meer dan 24u wakker, dus ik wilde er het liefst zo snel mogelijk zijn. Een vent riep ons, maar ik wilde doorlopen. Mandy ging wel heen, maar ik durfde niet zo goed in te stappen, want er was geen enkele aanwijzing dat de auto een taxi was! Geen gele kleur, geen gele letters, geen teller en uhh niks! Nja, het was al laat en toch maar ingestapt. Gelukkig zijn we niet ontvoerd en ergens opgesloten:P Deze man hield van NL met z'n goede voetbal en hij is ervan overtuigd dat we Kampioen worden! Nou kom maar op ;)
Hij reed trouwens wel erg gevaarlijk door alle straten van NY heen! Hij scheurde erop los met het leek wel 120 km per uur. We leven nog ;)
In het hostel lag iedereen van onze kamer al te slapen.Het was inmiddels half 1. Een hostel is eigenlijk niks voor mij =P Nouja dat hostel niet in elk geval. Best smutzig! We zijn maar gelijk gaan slapen enik werd zo ongeveer elk half uur wakker.
Volgende ochtend gelijk kennis gemaakt met de kamergenootjes (allemaal travel activers!) en ontbeten op BROADWAY!! jaja. Het is/was heerlijk weer!! Daarna een orientatie en toen met een hele groep de metro opzoeken. Dat was nogal een gesjouw. Er is een wieletje van mijn koffer af en het waws heet en we moesten een 'berg' oplopen. Wat een moeilijkheden. Inmiddels heb ik er spierpijn van =P
Gelukkig alles goedgekomen. Met de metro naar het busstation gegaan.Daar aangekomen zijn we opgesplitst. Ik ging met Mandy en Emma verder op zoek naar de New Jersey transit bus. WATEEN GEDOE! We konden niet goed vinden hoe het moest,waar het moest, dus toen zijn we maar in een heeeeele lange rij gaan staan. Zijn we eindelijk aan de beurt, worden we weer weggestuurd, want we moesten bij een andere balie zijn. Na een lang gezoek en gevraag eindelijk de goede balie gevonden. Hadden we onze kaartjes gekocht, maar wisten we niet waar we heen moesten om op de bus te stappen. Weer in een rij staan en vragen. Hehe, de goede gate werd gevonden. Even snel wat amerikaans vet gegeten en toen een poging doen om Todd te bellen. Wilde niet lukken met de telefooncel. We hebben zo vaak geprobeert en zelfs aan mensen gevraagd, maar niemand kon ons goed helpen. Tot ik het aan een vrouw vroeg die zei dat we naar de costumers balie moesten gaan. Emma en ik daar gelijk heen en nadat we aan de (aardige)jongeman duidelijk hadden gemaakt dat we buren van Tiesto zijn mochten we zijn mobiel gebruiken om te bellen! YES eindelijk contact!! WE konden op de bus stappen en over een uurtje zou Todd (onze campdirector) ons oppikken in Pompton Lakes. Tijdens deze uur durende busrit heb ik pas echt een eerste indrku gekregen van Amerika. Geweldig!! Alle mooie grote huizen, de natuur, maar ook de grote warenhuizen en steden, de kranten die op de oprit liggen, alle reclameborden, de rare electriciteitspalen en de bergen! Super!! Todd kwam tegelijkertijd aanrijden,even kennis maken en gelijk door naar het camp. Super mooi gelegen! Op een berg, mooi uitzicht, een dorpje apart met alle counselor huisjes en best goede faciliteiten! Er waren al een paar Engelsen, maar die waren de stadin. Een ander Engels meisje die vorig jaar ook al is geweest gaf ons een rondleiding. Tot nu toe liggen we met Emma, Mandy en dat Engelse meisje op de kamer. Ik heb er echt zin in!! We hebben nog tot zondag 12u vrij te besteden, dan is iedereen op het camp en begint de introductieweek! (nog geen kinderen dus!) Super, want dan kan ik in die week even mijn Engels bijschroeven :P dat gaat nog niet geheel soepel. Zij houden hier allemaal lange verhalen, maar dat kan ik nog niet zo mooi terugpraten. Komt hoop ik snel genoeg! We hebben ons geinstalleerd in een gezellig huisje met alleen bedden. Er kunnen 8 personen slapen. Ik heb alles al leuk ingericht alleen alle kaartjes moest ik nog even ophangen!!
Oooh en trouwens; zo super leuk al die verhaaltjes in het boekje!! Echt leuk om te lezen en die zou ik ook nog wel vaker gaan lezen!! Super, super en jongens ik heb het volgehouden om het pas in het vliegtuig te lezen ;)

Nou een beetje een warrig snel verhaal, maar we willen richting ons stekje. We zitten er aan te denken morgen misschien New York in te gaan. We hebben dan namelijk de hele dag nog en we zijn wel toe aan shoppen ;)

Mams en Paps, don't worry ik leef nog steeds en ik zal jullie (voor mij) morgen vroeg (voor jullie morgenmiddag) even bellen!!

Tot snell!!
xX

Ps Mandy haar site is: www.mandyinamerika.waarbenjij.nu Kunnen jullie de andere kant van het visum verhaal lezen en andere details als jullie willen ;)