Het Amerikaanse consulaat

Hier weer een berichtje, want het was gisteren een belangrijk voorbereiddagje. Ik had namelijk een afspraak om mijn visum aan te vragen. Hiervoor moest ik naar het Amerikaanse consulaat in A'dam!

Ik had weeeken eerder al gebeld voor een afspraak. Vreemd, want ik moest eerst 15 euro betalen dmv een creditcard! Ik kreeg een meneer aan de telefoon die met een enorm Amerikaans accent Nederlands probeerde te praten. Gelukkig verstond ik dat ik op 6 mei 2008, om kwart over 2 op het consulaat moest zijn en dat ik ook nog eens 10 min. van te voren aanwezig moest zijn. Dit kwam zeer goed uit, want Mandy had de afspraak om 2 uur staan.

Eigenlijk had ik een nogal negatief beeld van dat hele consulaat. Ik dacht dat er allemaal van die chaggie, zakelijke, vervelende, streng beveiligde lui zouden werken. Mijn tante zei hierop dat het alleen nog maar mee kon vallen en dat vond ik een hele slimme opmerking.
Ik was trouwens ook wat huiverig geworden omdat ik een paar dagen eerder hoorde dat er Engels gesproken zou worden. Laat ik sinds dat interview niks meer aan mijn Engels gedaan hebben...
Ook moest ik enorm veel papieren invullen en als ik er nou één zou vergeten?? Dan zou ik zo zonder pardon weer naar huis gebonjourd worden.

Mandy en ik moesten eerst naar school (ja in de voor-de-meesten-vakantie) en toen zijn we met de trein van kwart voor 11 naar Amsterdam vertrokken. Het was heerlijk weer. Kwart over 12 waren we in Amsterdam en toen zijn we gelijk maar met de tram naar het museumplein gegaan. Het leek ons wel slim om op tijd uit te zoeken waar dat consulaat staat. (ik wil steeds ambasade zeggen, maar dat schijnt iets anders te zijn? En die staat in Den Haag. Wat het verschil is mag iemand van jullie vertellen) We waren het hele museumplein al overgelopen, maar we konden nergens iets Amerikaans ontdekken. Op een gegeven moment besloten we het maar te vragen aan 2 zakenmannen. "Oooh heel makkelijk! Je moet hier helemaal rechtdoor lopen en dan loop je vanzelf tegen een enorm hekwerk aan met bewaking en een politiepost ervoor" We bedankten deze vriendelijke mannen en vroegen nog even of we ons ergens op voor moesten bereiden. "Jullie moeten keihard BOMMMM roepen als jullie ervoor langs lopen" Haha, grapjassen.

En jaaa daar was het consulaat! Een hoog hekwerk, Amerikaanse vlag, politiepost en bewakers! En wie komt daar aanlopen? Frits uit Meppel ;) Even gebabbeld en toen hadden we nog een klein uurtje over. We hebben bij de AH wat gezond fruit gekocht en we hebben ons genesteld op het gras van het museumplein in de zon! Heeerlijk.

Tijd om naar binnen te gaan. Voordat het hek open zou gaan moesten we onze naam melden en hoelaat we de afspraak hadden (in het Engels :P) Nou dat kon ik nog wel. Toen stond een bewaker ons daar al op te wachten. Mandy dapper voorop en ik volgde. Onze hele tassen werden doorzocht en wij werden ook gefouileerd (door een echte Amerikaan:P) We moesten zelfs onze batterij uit de telefoon halen. Daarna mochten we weer een stapje verder het volgende hek door (die al wel openstond) Toen stond daar nog een rij mensen te wachten voor een dichte deur. Er kwamen regelmatig mensen naar buiten lopen en heel af en toe ging de deur open om 2 mensen naar binnen te laten. Dat duurde nog wel even. Achter ons stond inmiddels een meisje die ons aansprak omdat we zo mooi met onze travel active envelop zaten te zwaaien. Ze vroeg waar we heen gingen en verhip, we gaan naar het zelfde Camp! Zooo toevallig! Dus nu zijn we al met 5 Nederlanders die naar Elks Camp Moore vertrekken. Daarachter stonden nog 2 meiden die ook deelnemen aan CampUSA, maar zij gaan naar een ander camp. Gezellige TA boel dus :)
Inmiddels kwamen we steeds dichterbij de deur. Een hoogzwangere vrouw mocht die ver achter ons in de rij stond mocht tegelijkertijd met Mandy naar binnen. (en terecht) Ik moest nog even wachten. Toen mocht ik ook naar binnen :D Daar werd ik weer gefouileerd en ik moest mijn tas afgeven. Ik moest een volgende deur door en tot mijn verbazing was daar nog een grote wachtruimte met stoelen! (net als op het vliegveld volgens Mandy) Ik dacht dat ik nu wel gelijk aan de beurt zou zijn, maar ik kreeg een nummertje en ik moest geduldig op mijn beurt wachten. Helemaal niet erg, want we waren nog steeds met 4 TA'ers. Dat andere meisje had geen gefrankeerde envelop bij zich, dus die werd weer teruggestuurd. (oej)

Uiteindelijk was mijn nummer 10 aan de beurt. Ik werd geholpen door een Nederlandse man. Ze keek mijn ingevulde papieren door en ik moest van al mijn vingers vingerafdrukken maken. Mijn pasje mocht door het pinapparaat en ik mocht weer plaats nemen om te wachten tot ik omgeroepen zou worden tot het volgende loketje. Dit duurde maar 3 minuutjes en daar kreeg ik te maken met een Amerikaan. Ik moest weer vingerafdrukken maken. Mijn linkerwijsvinger wilde niet echt meewerken, dus toen moest ik het met mijn duim doen. Ondertussen stelde hij een aantal vragen, zoals waarom ik naar Amerika ging, hoe ik op het idee gekomen was en voor hoelang ik zou gaan. Volgens mij moest hij gewoon wat te vragen hebben, want dat had hij allemaal na kunnen lezen in mijn papieren. (oké, oké hij controleert het misschien even)
Hij niette tot mijn grote verbazing de papieren vast aan mijn DURE! paspoort en hij zei dat het binnen een aantal dagen opgestuurd zou worden en ik mocht dus weer vertrekken.
Dat viel me mee! Opnieuw een klein beetje trots dat ik in het Engels heb terug kunnen 'brabbelen'.
Maar ik moest mijn tas nog terughebben! Toen we in de rij stonden mochten die mensen in een aparte rij gaan staan en waren ze zo aan de beurt om hun tas op te halen. Nu gingen wij daar ook staan, werden we doodleuk achterin de rij gepraat door een (jawel) chagrijnige Amerikaan! Tss. Moesten we nog weer langer wachten.
Al met al hebben we 1,5 uur gedaan over 10 minuutjes een visum aanvragen. Er was even geduld nodig voor het wachten. Maar
gelukkig is alles goed gegaan en viel het reuze mee :D Ik ben maar één chagrijnige man tegengekomen, die van de tassen. Alhoewel binnen was hij wel weer aardig tegen ons... Tsja, regeltjes en Amerikanen...

Best leuk om zoiets een keertje mee te maken! Weet ik ook weer hoe dit in z'n werk gaat. Nu ben ik mijn paspoort dus even kwijt en ik krijg hem hopelijk morgen ofzo opgestuurd.
Mandy heeft hem zelfs vandaag al thuis gestuurd gekregen!!! Echt snel!

We sloten ons consulaat avontuurtje af met nog 2 kleine, te korte, uurtjes shoppen en we hebben daarna op uitnodiging bij de oom en tante van Mandy in Amsterdam gegeten! Leuk om eens een echt Amsterdams huis van binnen te zien :P Trouwens, volgens mij zag ik Chantal Janzen op een terras zitten toen wij haastig voorbij liepen. Nee, dat kan ik niet met zekerheid zeggen, omdat ik mezelf niet zo goed vertrouw :P Maar oom&tante van M zeiden dat het best zou kunnen, want ze schijnt daar in de buurt te wonen!

Al met al was ik kwart over 12 thuis! Gelijk gaan slapen, want vanmorgen moest ik weer naar school :(

En nu komt de dag van vertrek steeds dichterbij. Nog maar 6 weken en 2 dagen. Ik ben serieus aan het aftellen! Ik word weer helemaal enthousiast als ik eraan herinnert word en ik klets er volgens mij mensen de oren mee van het hoofd.

Helaas staan mij nog een aantal zware schoolweken te wachten, waarin nog teveel moet gebeuren.
Ik merk dat ik alweer veel te lang aan het typen ben, maar ja dat krijg je als iemand zoooo enthousiast is om richting Amerika te gaan :D

Erg leuk alle mensen die zich er zo voor interesseren!!
Till the next time!!
xx