Flashbacks of incredible India!

Lieve allemaal,

Inmiddels ben ik alweer 2 dagen thuis in het ijskoude Nederland. Wat was dat een overgang. Van dik 30 graden naar onder 0!! Toch heeft al die sneeuw ook wel weer wat en steekt mijn (iele) bruine kleurtje iets meer af? ;)

De laatste dagen in Goa waren super. De zondag hebben we inderdaad een scooter gehuurd. Wauw, een ervaring om nooit meer te vergeten. Wat is dat stoer zeg om scooter te rijden!! Ik wil thuis ook wel zo'n ding hebben ;) Het links rijden, inhalen, rotondes nemen etc. ging goed! Ik kon me gelijk aanpassen. Het is dan wel weer bizar dat er geen helm gedragen hoeft te worden. Alleen op de snelweg moet de bestuurder een helm op... Mandy heeft de eerste helft gereden, want zij had al vaker scooter gereden. Ik heb de terugweg gereden en ook zonder kleerscheuren. Mijn eerste scooter ervaring nota bene in India! Wauw. We hadden uiteraard weer heel wat bekijks als 2 blanke meisjes op een scooter, haha.
Van de maandag hebben we nog een heerlijke stranddag gemaakt. We hebben de zonsondergang bekeken en hebben zelfs dolfijnen gezien. Ook zijn we de Arabische zee nog even in gegaan :D Wat mis ik de zonnestralen...

Toen zou dinsdag om 05.55am onze reis starten met de trein. We zouden al rond 03.00am uit het hotel weg moeten rijden, want het station was nog 1,5 tot 2 uur rijden. Maandagavond worden we gebeld dat er een probleem is, want er is maar 1 persoon confirmed, dus tsja de 2e persoon had pech. We kregen twee opties. Of die man zou in alle vroegte met ons mee gaan en koste wat kost een treinkaartje erbij proberen te regelen. Hij kon ons hier echter niks voor garanderen. Of de tweede optie was een stoel delen. Ja goh, waarom ook niet? Al die Indiërs zitten al hutje mutje op elkaar en we hebben maar 2 backpacks + handbagage en dan bijna 12 uur in zo'n trein zitten..
Nou ik heb hem eens even haarfijn toegesproken dat dit absoluut geen optie voor ons zou zijn. Stiekem begon ik te vragen of het heel eventueel mogelijk zou zijn om dan een vlucht te hebben naar Mumbai?!?! Nou dat was dus de aller, aller laatste optie en anders zaten we vast in Goa (ook best verleidelijk) Het zou ons alleen wat extra geld kosten, maar dat had ik er graag voor over!! Dit echt zoveel liever dan een barre treinreis. Na veel gebel en regelwerk hadden we dan uiteindelijk de vlucht van 14.25 naar Mumbai te pakken! Dit zou betekenen dat we de maandagnacht gelukkig nog goed konden doorslapen en we maar 1 nacht hoefden door te halen :D
De vlucht was uiteraard weer vertraagd, maar gelukkig maar een dik uur. Rond half 5/5 uur kwamen we aan in Mumbai en werden we gelijk naar een andere luchthaven gebracht voor onze vlucht met Emirates. Helaas werden we daar niet toegelaten in de luchthaven en moesten we naar een aparte wachtruimte waar enkel en alleen stoelen stonden en wc's waren. Kaal gebeuren! Mandy en ik hebben ons daar moeten vermaken t/m 00.30 uur en toen mochten we wel naar binnen :D
Om 04.20 uur ging onze vlucht naar Dubai en rond half 9 (lokale tijd) vlogen we door naar Amsterdam!! De vluchten waren relaxed, want Emirates is een luxe/fijne maatschappij. Echter heb ik geen oog dicht kunnen doen, maar wel kunnen genieten van een super mooie film! (The last Song, van Nicolas Evans) Aan te raden aan iedereen ;)
In totaal had ik er dus een hele reis op zitten waarna we om 12.55 uur lokale tijd veilig en wel in Amsterdam landden.

Dat was dan het einde van mijn geweldige reis door India. Ik kan er nog steeds een heel boekwerk over volschrijven. Wat heb ik daar veel indrukken opgedaan!! Als je mij zou vragen wat de mooiste ervaring is geweest zou ik niet minder dan 10 dingen op kunnen noemen.
Ik zal een aantal hoogtepunten noemen.

Natuurlijk staat "New Hope" hoog op mijn lijstje. Dit was een geweldige ervaring en ik heb geleerd hoe het is om in redelijke armoede te leven en toch gelukkig te kunnen zijn. Ik heb geleerd hoe de simpele dingen in het leven een grote glimlach op je gezicht kunnen maken. De meiden zijn fantastisch en ik zou zo een hele maand (of langer ;)) kunnen verblijven.
Het was mooi om te starten in het weeshuis, want zo konden we vanuit de veilige muren de Indische cultuur opsnuiven, voordat onze reis zou starten en we in het diepe gegooid zouden worden ;)
Alle unieke verhalen van de meisjes hebben een diepe indruk gemaakt en hoe zij daar omgaan met het geloof en al hun krachten putten vanuit God. Ik vind het erg mooi zoals iemand zo intens kan geloven.
Ook vind ik het bizar hoe ze toch elke dag weer rond kunnen komen en er uit verschillende hoeken toch weer geld komt aanwaaien. Ze krijgen het mooi voor elkaar!
Ik vergeet ook nooit dat Mandy en ik 6 pakjes appelsap hadden gekregen van Dr. Bandhu (de organisator in India) ter ere van Diwali. Deze hadden we aan het weeshuis gegeven. Wat doen ze, ze gieten alles in een kan, zodat deze rond kan gaan en iedereen een slokje kan nemen! Zo prachtig.

Dan het eten. Zo scherp, maar ik begon het toch te waarderen! Ze hadden enigszins rekening gehouden met onze Westerse magen, dus het was al minder scherp (uhh hoe scherp zou het wel niet zijn, als ze geen rekening met ons hielden?!) Anju (staflid uit Nepal die er ook permanent woont, wat een geweldig mens!! Met haar had ik denk ik wel de hechtste band opgebouwd en ik mis haar dan ook echt!) nam er rustig elke maaltijd een paar groene chily's bij om bij elke hap rijst een stukje chili af te bijten. Haha.
Dan natuurlijk niet te vergeten dat ik daar gewoon chai dronk!! (thee) Maar sorry dit betekent absoluut niet dat ik hier in NL thee ga drinken, want bah. ;)

Dan nog de ritjes in de 'auto's' die we maakten met uitstapjes met de meiden met als hoogtepunt met z'n 19en in 1 'auto' (zo'n tuktuk). Geweldig!! De kermis die we bezocht hadden en waar iedere girl zo intens genoot van het ritje die ze mochten maken in 1 attractie!

Ik kan nog zoveel meer vertellen wat me allemaal heeft gefascineerd, maar dan wordt het echt een heel boekwerk.
Ter afsluiting van het weeshuis wil ik zeggen dat Nederland nog heel wat kan leren van deze meiden. Ze klagen nergens over, maar doen het gewoon! Ze zijn gelukkig met wat ze hebben.

Dan de hoogtepunten vanuit onze rondreis.
De nachttreinen, dat was de eerste keer schrikken. Ik dacht, ohh noo wat gaan we nu doen! Er waren zooooveel mensen op het station van Delhi. Het krioelde allemaal door elkaar heen als een kolonie mieren. We zaten klem tussen alle Indiërs en werden heftig aangestaard en soms alle kanten opgeduwd. Maar de trein hebben we gevonden en de ritjes vielen mee!

Varanasi, wat een ongelooflijk vieze, chaotische, harde werkelijkheid, heilige, krioelende en wonderfull city. Dit was echt de heftigste plek in India die ik meegemaakt heb. Op het moment was ik blij deze stad weer te verlaten (ook omdat ik er ziek werd) maar als ik terug kijk had ik het absoluut niet willen missen.

De Taj Mahal verdient natuurlijk een plaatsje. Het wereldwonder. Het is werkelijk een prachtig gebouw, met een prachtig verhaal.

Het tempeltje die we aandeden tijdens onze doorreis, met het oude hindoeïstische mannetje. Dit gaf de pracht van het Hindu leven weer.

Het amberfort was denk ik het mooiste fort dat we bekeken hebben.

Natuurlijk al die gekke apen niet te vergeten! Ik zal nooit vergeten hoe groot die ene ('gorilla')aap was boven op een ander dak en hoe alle meiden uiteen vlogen om ter bescherming stokken te pakken. Hoe een aap dapper onze woonkamer in kwam lopen om de koelkast te plunderen. Hoe de apen ons verjoegen bij een infobord over de baby Taj. Cheeky monkeys!

Dan de bevolking van India. Ik vond het een heel verschil met het Noorden en in Goa. In Goa zijn ze donkerder en lijken ze spitsere gezichten te hebben. Alle mensen werken hard om hun geld bij elkaar te verdienen, maar toch zijn er zoveel tegenstrijdigheden met arm en rijk! In mijn ogen oneerlijk. Het is een compleet andere cultuur als in NL. Een echte wij-cultuur. Er is volgens mij niemand die er alleen voor staat. Er staat altijd een heel netwerk omheen. Erg mooi.

Och en het chaotische verkeer. Prachtig, daar kan ik echt hele dagen op een stoel voor gaan zitten om dit te bekijken. Alles gaat er over de weg!! Alles rijdt door elkaar; fietsers, scooters, motors, auto's, bussen, vrachtwagens, karren, voetgangers, kraampjes, koeien, honden, riksja's etc. Iedereen rijdt op elkaars weghelft, maar uiteindelijk gaat alles op een haar na weer goed. Dat beschermengeltje hebben ze hier echt allemaal!!

Wat me ook erg is bijgebleven is het verhaal achter een meisje die in een hoop vuil in Delhi zat te wroeten. Ze was iets van 6? Vieze kleertjes en een vervuild lichaam. Echter vertelde de taxi chauffeur dat zij zeker weten naar school gaat en een goed leven heeft. Tussen het vuil is ze allemaal plastic (zakjes etc) aan het zoeken, zodat ze hier geld mee kan verdienen voor haar familie.
In Nederland zou dit verwaarlozing en kinderarbeid heten. In India is het de normaalste zaak van de wereld en helpt het ook nog om het afval te 'verteren en te sorteren' op de straten.

Ook over onze rondreis kan ik nog veel meer kwijt, maar ik denk dat dit al een mooie samenvatting weer geeft :)

Als laatste wil ik nog wat kwijt over mijn ultieme vervolgdroom. Usha (directrise) heeft als droom om nog 12 weeshuizen op te zetten waar 12-15 meisjes opgevangen kunnen worden, omdat er nog zo ontzettend veel vraag naar is. Hier is echter geld voor nodig, maar de plannen liggen er om mee verder te gaan. Ook al is het elke dag/maand weer zien of in "New Hope" het schoolgeld betaald kan worden, of er eten op tafel kan komen.. Usha denkt verder. Hoevaak ze al meisjes heeft moeten weigeren voor "New Hope".. Deze andere weeshuizen wil ze opzetten met hetzelfde concept, wat in mijn ogen erg goed werkt. Echter heeft ze daar natuurlijk weer nieuwe sponsors voor nodig.
Wat lijkt het mij dan toch prachtig mooi om samen met Usha een weeshuis op te zetten van allerlei sponsorgeld dat ik hier in Nederland op kan halen. Wat lijkt het mij mooi om een vaste sponsor te hebben vanuit Nederland die financieel zoveel kan betekenen voor de geweldige meiden die daar in India leven.
Wat lijkt het mij mooi om bij de start van zo'n weeshuis te zijn en verwaarloosde meisjes op zien te groeien naar weer een gelukkig meisje...
Het lijkt me echt super om terug te gaan voor een half jaar tot jaar (hoelang ook maar nodig is om een nieuw weeshuis op te zetten) en hier al mijn kracht en warmte in te steken. Mijn brein denkt met me mee en ik heb al mooie ideeën klaar. Nu nog de uitwerking en de stap daadwerkelijk durven nemen.

Ik wil jullie nog een keer bedanken voor alle reacties, deze vond ik erg fijn om te lezen in India!! Het blijft fijn om te weten dat er in NL mensen zijn die aan je denken :)

Nu ga ik genieten van nog een paar heerlijke dagen vrij. Vanaf maandag begint mijn werkleven weer. (alhoewel ik gisteren al een agressietraining had ;)) Ik zal nog lang na genieten van deze reis en stiekem zit ik alweer na te denken wanneer ik terug kan keren naar het weeshuis en meer te zien van Rajastan om daarna door te reizen naar Nepal!! Incredible India, here I come again!! Hopefully.

Thanks again and my love,
-Mirjam-